تو گرمای تابستون چه کفشی بپوشم؟

هوا دوباره دارد جهنمی می‌شود. آدم توی خیابان که راه می‌رود حس می‌کند پاهایش دارد آب می‌شود و می‌رود لای قیرهای کف خیابان. حرارت از کف کفش می‌رود تا مغز استخوان آدم و هیچ یخمک و بستنی هم کفافش را نمی‌دهد. این جور وقت‌هاست که آدم آرزو می‌کند به جای کفش پلاستیکی مشکی‌اش، یک چیز دیگر انتخاب کرده بود. یکی از این چیزها را:

 

به فصل صندل خوش آمدید!

انتخاب اول فصل گرما همین صندل‌های روباز است که از مجموعه‌ای بند روی یک کفی صاف تشکیل شده‌اند. لاانگشتی‌ها طرفدارهای بیشتری دارند و به همان نسبت هم منزجرهایی که عمرا انگشت‌شان را لای بندینکش فرو نمی‌برند. به جز حس لب دریا و انگشتای پام چقدر قشنگه، صندل به خاطر باز بودن مانع عرق کردن پا می‌شود و حسابی پا را خنک می‌کند. اما موجب سوختگی روی پا می‌شود، صندل‌هایی با کفی تخت (که اغلب همین طورند) دو تا بدی دیگر هم دارند. اول این که کف صاف کفش اصولا برای پا خوب نیست. هم به خاطر نداشتن آن برجستگی که باید فرورفتگی داخل پا را پر کند، هم به خاطر فشاری که کفش‌های بدون پاشنه حداقلی (۲ تا ۵ سانت) به کمر وارد می‌کنند، دومین اشکال هم این است که کف پا مستقیم با کف زمین در ارتباط است و هم پستی و بلندی‌کف پا را اذیت می‌کنند و هم گرما مستقیم وارد پا می‌شود. صندل‌هایی که دو سه سانت پاشنه داشته باشند، این مشکلات را ندارند. هر جور صندلی انتخاب می‌کنید، حتما مدل پشت بند دارش را انتخاب کنید. چون صندلی که پشتش هیچ بندی نداشته باشد، کفش نیست، دمپایی است!

 

کفش با پنجره اضافی بپوشید!

بعضی‌ها هم دوست ندارند صندل بپوشند. به خاطر شکل دمپایی‌طورش یا به خاطر پیدا نبودن پاها یا هر علت دیگری، می‌توانید سراغ کفش‌هایی بروید که مثلا پوشیده‌اند، اما سوراخ‌هایی برای تهویه دارند. منظورمان سیستم‌های تهویه خاص کفش‌های فوتبالیست‌ها و برندهای معروف نیست. یک چیزی شبیه کفش توری که هم سر و شکل یک کفش کامل را دارد، هم با داشتن شکل‌های مختلفی از شیار، پا را خنک نگه می‌دارد. خوبی‌شان این است که می‌توانید با این کفش‌ها جوراب بپوشید. کفش‌های چرم با این شکل در بازار وجود دارد. مردانه‌ها اغلب تعدادی سوراخ سوراخ‌های ریز در سرتاسر کفش دارند (مثل پشت گوشی گلکسی اس ۵!) اما برای زنانه‌ها تنوع بیشتری دارد و گل‌گلی‌هایشان واقعا خوشگلند.

#کفش